Драконы, бестии, монстры.

Клічная форма назоўнікаў існавала яшчэ ў старажытныя часы, а на сёння яна захавалася толькі ў некаторых славянскіх мовах (польскай, чэшскай, балгарскай, сербскай ды інш.). У рускай жа яна была цалкам выцеснена формамі назоўнага склону. У савецкі час і ў беларускай мове пад уплывам рускай з парадыгмы скланення назоўнікаў знік сёмы — клічны склон, аднак некаторыя формы захаваліся як у дыялектах, так і ў літаратурнай мове.

Калі гаварыць пра дыялекты, дык клічныя формы больш уласцівыя палескім гаворкам, дзе яны ахопліваюць не толькі назоўнікі мужчынскага, але часам і назоўнікі жаночага роду (ма́мо, Ма́нё).У сучаснай беларускай літаратурнай мове клічныя формы маюць пераважна адушаўлёныя назоўнікі мужчынскага роду адзіночнага ліку (асабовыя назоўнікі кшталту браце, пане), радзей словы, якія абазначаюць іншых жывых істотаў (коце), а таксама часам неадушаўлёныя назоўнікі, звычайна ў мастацкім кантэксце (мілы гаю). Зусім рэдка можна сустрэць клічныя формы назоўнікаў парнага (цяпер множнага) ліку (панове).

Канчаткі клічных формаў назоўнікаў:

канчатак –у маюць назоўнікі, якія заканчваюцца на к (братку, коніку), а таксама назоўнікі на зацвярдзелыяж, ш, ч, р (мужу, Рыгору);

канчатак –ю маюць усе назоўнікі на мяккія зычныя і й (коню, краю);

канчатак –е маюць астатнія назоўнікі на цвёрдыя зычныя (браце, Сямёне), але некаторыя назоўнікі замест канчатку –е (або паралельна з канчаткам –е) маюць канчатак –у (сыну і сыне, дзеду);

канчатак –а маюць назоўнікі, аснова якіх заканчваецца на г, к, ц, х, што чаргуюцца з ж, ч, ш, (друг –дружа, жабрак – жабрача, купец – купча, хлопец – хлопча).

Дочь в шутку второй подбородок (не спрашивайте, как она его у себя находит; женский пол всегда умеет на своем теле находить даже то, чего мужчины и под микроскопом не увидят) называет "Гэри". Смотрит в зеркало и говорит: "Привет, Гэри!"